Prof. Michael Hainz z Monachium określa polską religijność mianem ”wertykalnej”, ponieważ „wyraża się ona głównie w zwyczajowych formach modlitwy, różnorodnych rytuałach i nabożeństwach”. Jego zdaniem j polski katolicyzm jest w tym wymiarze jakby przeciwieństwem Kościoła silnej struktury – wymiaru „horyzontalnego”.
W czasie konferencji wielokrotnie i bez sprzeciwu diagnozowano kryzys Kościoła katolickiego w Niemczech. Z drugiej jednak strony na temat sytuacji Kościoła w Polsce opinie nie były tak jednoznaczne. Z jednej strony wskazywano na jego zreformowaną w 1992 i wciąż „uszczelnianą” (prof. Elżbieta Firlit) strukturę instytucjonalną, „żywotnością religii” (prof. Krzysztof Koseła), która wciąż jest przestrzenią wolności, a z drugiej strony na „pełzającą sekularyzację” (ks. prof. Janusz Mariański), spadek praktyk religijnych (ks. prof. Witold Zdaniewicz) oraz problemy kandydatów do zawodu księdza (prof. Józef Baniak).
Wśród niemieckich socjologów przebija się raczej teza o nieuchronnym zmierzaniu Polski śladami Niemiec. Uczestnicy zwracają uwagę, że religijność Polaków jest przeciwieństwem braku religijności Niemców. Pojawiały się nawet stwierdzenia o „polskim cudzie” zaprzeczającym teorii sekularyzacji, zakładającej że modernizacja społeczeństwa skutkuje jego zeświecczeniem.
Pierwszy Wspólny Kongres Naukowy Polskich i Niemieckich Socjologów Religii odbywa się w dniach od 15 do 17 września w Krakowie w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum. Głównymi organizatorami Konferencji są polskie i niemieckie Towarzystwa Socjologiczne.